Z jednej strony mocno na to czekaliście, z drugiej nie możecie spać po nocach, bojąc się, jak to będzie. Czy dziecko zaadaptuje się w przedszkolu? A może czeka was codzienna rozpacz i setki kłopotów? Na wszystko nie będziecie mieli wpływu, ale możecie sprawić, że maluch rozpocznie nowy etap swojego życia z dobrym, pełnym zaciekawienia nastawieniem. Zobaczcie, jak prostymi działaniami możecie przygotować dziecko do przyjemnego startu w przedszkolu.

1. Przedszkole jako przygoda

Przedstaw dziecku to wydarzenie jako wspaniałą przygodę. I od razu nastaw się na to, żeby tak opowiadać o każdym kolejnym etapie, który je czeka: szkole, dojrzewaniu, pierwszym wyjeździe na obóz itd. Wiadomo, że przygoda wcale nie musi być łatwa, ale jest emocjonująca i zawsze wiąże się z nią coś dobrego. Ekscytuj się każdym drobiazgiem związanym z przedszkolem: nową szafką, licznymi znajomymi, nowymi smakami jedzenia, placem zabaw, zajęciami z tańca itd. Jeśli ty będziesz okazywał radość i dobre, otwarte nastawienie, znacznie zwiększysz szanse na to, że dziecko podejdzie do tej zmiany podobnie.             

2. Właściwa komunikacja z dzieckiem - jak mówić, żeby dziecko się nie bało?

Pilnuj, jakie komunikaty wysyłasz do dziecka, mówiąc o przedszkolu. Nigdy nie mów o rozpoczęciu nowego etapu jako o czymś trudnym czy niepokojącym. Nie pokazuj, że martwisz się, jak maluch sobie poradzi. Powstrzymaj się od zdań „Jak mamusia/tatuś bez ciebie wytrzyma cały dzień”, „Teraz już musisz być dużym chłopcem/dużą dziewczynką”, „Co to będzie, gdy nasz skarbuś pójdzie do przedszkola”. Nie pozwalaj na to też innym osobom. Zwłaszcza seniorzy mają tendencję do „litowania” się nad dziećmi: „Taki maluszek, a już musi iść do obcych ludzi”. Wiadomo, że intencją tych wypowiedzi jest pokazanie dziecku, jak bardzo je kochamy i się o nie troszczymy. Jednak to, co pozostaje po nich w pamięci malucha, to strach przed zmianami.

3. Zapakuj do przedszkola przyjaciel-zabawkę dla malucha

Wyślij do przedszkola najlepszego, zabawkowego przyjaciela dziecka. Czyli wykorzystaj narzędzie, jakie od dawna stosują terapeuci. Wybierzcie wspólnie ulubionego pluszaka, samochodzik, poduszkę, kocyk – co tylko dziecko chce – i poślijcie do przedszkola. To znaczy, że na przykład Miś Romek też będzie przygotowywał się do pójścia do przedszkola. A od września będzie do niego chodził, czyli czasem dziecko zabierze go ze sobą, dzięki czmu łatwiej się zaadaptuje.
Ale możemy też udawać, że maskotka była w przedszkolu dla misiów, w czasie, gdy nasze dziecko było w prawdziwej placówce. Jaki cel ma ta zabawa? Po południu, czy wieczorem możemy brać Misia Romka i rozmawiać z dzieckiem o przedszkolu. Jeśli nie będzie chciało opowiedzieć, co wydarzyło się u niego, może zacznie opowiadać, jak wyglądał dzień Misia? Co go rozbawiło, co zasmuciło, czego się bał, a nawet co mu nie wyszło. Dzięki temu zabiegowi często możemy dowiedzieć się więcej o uczuciach naszego malucha niż gdyby opowiadał nam o własnym dniu przedszkolnym.

4. Książki dla przedszkolaków

Sięgnij po książki, których bohater przeżywa to samo, co dziecko, czyli idzie po raz pierwszy do przedszkola. Dzięki temu maluch zacznie oswajać temat poprzez zbieranie informacji o tym, co go czeka. Ale też będzie mu raźniej, gdy usłyszy, że inne dzieci (czy zwierzątka) przechodzą to samo. Ważne, abyście książki o przedszkolu czytali wiele razy i regularnie, ale też rozmawiali o nich z dzieckiem. Na rynku znajdziecie naprawdę wiele takich tytułów. Polecam szczególnie te pokazujące współczesne przedszkola w naszych, polskich realiach. Na przykład „Feluś i Gucio idą do przedszkola”, „Rok w przedszkolu”, „Dusia i Psinek-Świnek. Pierwszy dzień w przedszkolu” czy „Basia i przedszkole”.

5. Silni rodzice - silne dzieci

Weź się w garść. Tak, ty mamo, ty tato. Jeśli będziecie się zamartwiać, maluch to wyczuje. Przedszkole to coś, czego twoje dziecko naprawdę potrzebuje. Kolejny etap. W którym nie wystarcza już sam dom, rodzice, spacer z babcią. To ten etap rozwoju, gdy maluch powinien rozpocząć życie społeczne, uczyć się funkcjonować w grupie rówieśniczej i zostawać pod opieką innych dorosłych, trenować samodzielność i zdobywać nowe umiejętności. Nie zawsze będzie łatwo, nie obiecuję, że unikniecie łez. Ale gwarantuję, że tych z rozpaczy będzie mniej, niż ze wzruszenia, gdy będziecie obserwować, jak wasz przedszkolak wspaniale się rozwija!

TEKST ZAPOŻYCZONY Z INTERNETU